by Tanya » 19 Nov 2022, 20:38
2. Dünya Savaşı sırasında Korgeneral Yasuji Okamura, özel "konfor istasyonları" oluşturma fikrini ortaya attı.
Orijinal plana göre, istasyonlarda yalnızca Japon kadınları gönüllü olarak çalışacaktı. Fakat çok geçmeden bundan vazgeçtiler. İşgal altındaki bölgelerden kadınları hizmet etmek için işe almak zorunda kaldık. Çoğu zaman Koreli, Çinli ve Tayvanlı kadınlar “teselli edici” olarak hareket ediyorlardı. Japon kadınlar da oradaydı ancak sayıları orantısız olarak daha azdı. İstasyonlarda SSCB’den ve bazı Avrupa ülkelerinden çok sayıda kadının bulunduğu bilgisi var. Ancak bunlar münferit vakalar.
Her gün birkaç düzine adama hizmet etmek zorunda kalıyorlardı. Yirmi ila otuz müşteri "hack işi" olarak değerlendirildi. Genellikle günde elli ila altmış arasında asker vardı. İstasyonun çalışmaları, asker başına ayrılan süreye kadar net bir şekilde düzenlenmişti.
İşte Yoshima Seichi’nin konfor istasyonlarındaki günlük hayata dair anıları: “Koreli bir kadına yılda ortalama 20-30 kez tecavüz edildi. günde 40’tan fazla Japon subay ve asker vardı ve seyyar genelevlerde 100’den fazla kişi vardı.
"Rahatlık kızlarının" yaşları on bir ile otuz küsur yaş arasında değişiyordu. Hepsi aynı koşullarda, dokuz ila on kişi için tasarlanmış odalarda ahşap barakalarda yaşıyordu. Mobilyalar yalnızca kanepeler, bir lavabo ve bir paspastan oluşuyordu. Kadınların “yerlerini” terk etmeleri yasaktı.
1518648262_7.jpg
2. Dünya Savaşı sırasında Korgeneral Yasuji Okamura, özel "konfor istasyonları" oluşturma fikrini ortaya attı.
Orijinal plana göre, istasyonlarda yalnızca Japon kadınları gönüllü olarak çalışacaktı. Fakat çok geçmeden bundan vazgeçtiler. İşgal altındaki bölgelerden kadınları hizmet etmek için işe almak zorunda kaldık. Çoğu zaman Koreli, Çinli ve Tayvanlı kadınlar “teselli edici” olarak hareket ediyorlardı. Japon kadınlar da oradaydı ancak sayıları orantısız olarak daha azdı. İstasyonlarda SSCB’den ve bazı Avrupa ülkelerinden çok sayıda kadının bulunduğu bilgisi var. Ancak bunlar münferit vakalar.
Her gün birkaç düzine adama hizmet etmek zorunda kalıyorlardı. Yirmi ila otuz müşteri "hack işi" olarak değerlendirildi. Genellikle günde elli ila altmış arasında asker vardı. İstasyonun çalışmaları, asker başına ayrılan süreye kadar net bir şekilde düzenlenmişti.
İşte Yoshima Seichi’nin konfor istasyonlarındaki günlük hayata dair anıları: “Koreli bir kadına yılda ortalama 20-30 kez tecavüz edildi. günde 40’tan fazla Japon subay ve asker vardı ve seyyar genelevlerde 100’den fazla kişi vardı.
"Rahatlık kızlarının" yaşları on bir ile otuz küsur yaş arasında değişiyordu. Hepsi aynı koşullarda, dokuz ila on kişi için tasarlanmış odalarda ahşap barakalarda yaşıyordu. Mobilyalar yalnızca kanepeler, bir lavabo ve bir paspastan oluşuyordu. Kadınların “yerlerini” terk etmeleri yasaktı.
[attachment=0]1518648262_7.jpg[ /ek ]